Rozdział: 12. – Kotołak w śród ludzi..

Jestem w szoku o.o! Cztery strony mi wyszły…!!

·        Skylar: Wiesz, ja potrafię^^. Wystarczy zmienić trochę charakter danej postaci, zostawiając te podstawowe. Jak np.: Dobroć dla osób trzecich. Ogólnie Adam ma dobre usposobienie, ale nie pokazuje tego, do czasu ;)… Zresztą zobaczysz, jak bardzo diametralnie zmieni się jego zachowanie w następnym rozdziale ;)).

·        Kuroneko_Glambert: Cieszę, że Ci się podoba ;)…

·        Żona Madary: W ostatniej chwili Haha!! ^^!

Liczę jak zwykle na krytykę ;)!

o   Pytanie, chcielibyście może drugą Serie tego opowiadania…?!

Rozdział: 12.

            Adam postanowił nie czekać ani chwili dłużej. Po prostu musiał opuścić swoje biuro, aby jak najszybciej uwolnić swojego kotołaka.

Wściekły udał się do swojej limuzyny po chwili wsiadając do niej. Od czuł dziwne uczucie. Adam zmarszczył brwi. Bał się tego, co rodziło się w jego sercu. Nigdy nie był zakochany. Nigdy Nie chciał być zakochany, nie mógł być zakochany. W końcu jest byłym mafiosem, kurwa mać! A jednak…. Strach i miłość, przedarły się przez jego serce.

Głowa Adama zaczęła robić się z wolna ciężka i opadać na szybę samochodu. Był cholernie zmęczony, tym wszystkim. Po chwili Adam zasnął, a jego sny zostały ukierunkowane w stronę blondyna o brązowych oczach.

***

Szofer obudził go dopiero, gdy dojechali do posiadłości Lamberta. Adam wysiadł z samochodu i ruszył w kierunku domu. Po chwili spostrzegł, jaka cisza nastała po tym, gdy tylko jego kroki przekroczyły próg miejsca przeznaczenia. Piątka niewolników stojących przed nim była śmiertelnie przerażona.

-          P-Panie… – Zaczął jeden z nich, ale Adam mu przerwał.

-          Wiem. Ale nie winię was… Spakujcie mnie. Jak tylko wrócę to wyjeżdżamy na wakacje. – Postanowił zabrać również „niewolników”. – Ale to, jak wrócę… – Nie miał czasu na wyjaśnienia. Poszedł do swojego gabinetu, obserwując spojrzenia. Cała piątka gapiła się na niego z jawnym szokiem. Ich pan nigdy by nie wziął winy na siebie!

Adam nie miał czasu pieprzyć się teraz ze swoimi „pracownikami”, tłumacząc im, co zaszło w gabinecie. Westchnął i wszedł do biura. Otworzył szufladę i sięgnął po jeden z sześciu kluczy spoczywających tam. Za pomocą ów przedmiotu, czarnowłosy otworzył jedną ze starych ksiąg, które miały do tego miejsce przeznaczone, a była to dziurkę od klucza, znajdującą się na okładce. System zabezpieczeń kliknął raz, a później rozchylił swoje wrota. Adam wszedł do środka. Światła natychmiastowo zapaliły się rażąc mężczyznę przez kilka sekund swoją bielą

            Adam postanowił się nie cackać z tym gnojem o imieniu Justin Bieber. Adam znał go. Lubił sobie ostro przegiąć, zadłużyć się czy nawet udawać na scenie rzeczy, które, kurwa mać nie były ni krzty prawdziwe.

Rozjebać mu łeb na kawałki to po pierwsze, potem swobodnie wyjść, jakby nic się nie stało, zaraz po tym, gdy tylko zostanie sam, na tym pieprzonym balkonie. Adam miał zajebisty plan. Zadanie było proste, do wykonania, ale czy możliwe?

Czarnowłosy tego nie wiedział. Właściwie to nikt tego nie wiedział. Czym on; Adam Lambert, jeden z byłych mafiosów sobie zasłużył na coś takiego? Błękitnooki wiedział, że ta cholerna przeszłość wróci zanim i uderzy w najczulszy jego punkt… Mężczyzna rozejrzał się. Nie miał tu za dużo broni. Przysunął, więc palcem po skanerze, którym okazał się być po prostu zwykły, czerwony guzik.  Na podjazd wyjechało kilka set rodzajów broni. Zaczynając od ampułek z lekami wolno zabijającymi, poprzez różnego rodzaju bronie białe, toporki (Jakbyś się na sabat czarownic wybierał o.o, ale nie po to, aby czarować tylko po to by je zabić! xD Wybaczcie musiałam, haha.. Dop. Aut.,) czy innych tego typu pierdołach, kończąc na różnych kalibrach broni czarnych.

Adam wziął jedną najbardziej z popularnych broni w Stanach. Była to Beretta  M92FS + do tego wziął tłumik, aby stłumić odgłos wystrzału i biały proszek. W ten sposób wiedział, że nawet, jeśli nie trafi, będzie miał drugą szansę, co w jego przypadku było raczej nie możliwe! Adam miał sokole oko, i strzelał, czy to z łuku, czy to z pistoletu, do swoich ofiar.

Jeżeli chodzi o władzę, to, można by powiedzieć, że jeżeli by go złapali, to dwa dni później by go puścili. Poza tym i tak planował, uciec na kilka lat i zaszyć się gdzieś… Kiedyś kupił sobie i swojemu bratu – od tak ze zwykłych nudów – domek wczasowy na jakiejś wyspie, której nawet nazwy nie pamiętał. Jego uśmiech poszerzył się, gdy tylko sobie wyobraził swojego kotołaka w wodzie, całego umorusanego w paskiem… Mmm…

Wyszedł ze składzika z bronią i ruszył swojego garażu by móc wziąć auto.

***

Adam wysiadł z samochodu. Jego buty miarowo uderzały o bruk. Nikt się nie spodziewał tego, co ma się zaraz stać. W willi, Justina Biebera właśnie trwała jakaś impreza, co ułatwiło mu zadanie. Nikt nie zwrócił na niego uwagi. Miał przy sobie trochę cyjanku, a wymieszany z kokainą dawał niezłego kopa. Adam uśmiechnął się przyjaźnie, do kilku ochroniarzy, całujących się z jakimiś laskami. Justin Bieber, bawił się właśnie z jakąś dziewczyną. Adam miał to najwyraźniej w dupie.

-          Zamawiałeś?!! – Próbował przekrzyczeć muzykę, wyciągając prochy.

-          Tak! Chodź! Zapłacę Ci!! – Wrzasnął jasnowłosy i wyciągnął czarnowłosego z tłumu. Adam się zaśmiał pod nosem. Sam nie wierzył w to, jakie miał szczęście. Weszli do jakiegoś pomieszczenia. Chłopak ledwo stał na nogach.

Jeden strzał. Wystarczyłby jeden strzał i chłopak leżałby na ziemi trzymając się za gardło i krwawiąc, błagałby go by przestał! Ale Adam uwielbiał to uczucie, które go owładało! Kochał obserwować, gdy ktoś kona w bólach! Czuł się w tedy jak artysta, a ciało było jego płótnem… Lubił patrzeć w oczy! Te były najpiękniejsze, zawsze!. Justin odpalił fajkę zaciągając się nią mocno.

-          Może wyjdziemy na balkon? – Zasugerował spokojnie Adam zostawiając towar na stole. Justin skinął głową i wyszedł. Adam wysunął z rękawa strzykawkę z niebieskim płynem. Wyszli na balkon.

-          Więc, o co cho… – Nie dokończył. Został powalony przez igłę, która wbiła mu się w ramie. Chłopak wrzasnął, ale spluwa Adama po prostu i całkiem dosłownie zatkała mu usta.

-          Nie bój się… Będę Cię mordował powoli… – Zachichotał cicho. – Za chwilę poczujesz silne podniecenie.

-          Viagra…

-          Dokładnie. – Adam zgasił papierosa butem. Chłopak jęknął cicho i skulił się mocno. Czuł jak powoli zaczyna mu stawać. Krew odpłynęła mu z twarzy, gdy Adam, bezceremonialnie pchnął butem go w taki sposób, aby mógł się pochylić nad nim i strzelić ze swojej ulubionej broni prosto w szyję. W ten sposób, że Bieber odczuje ból i dodatkowo będzie umierał bardzo długo. Jego broń przesunęła się po jego szczęce. Adam miał psychozę w oczach! Po chwili do tego doszedł głośny śmiech. Justinowi zaczęła lać się od tego cholernego podniecenia ślina. – Jesteś naprawdę uroczy, taki podniecony… Hmm… Może Cię tak zostawię, ktoś tutaj przyjdzie i zrobi, z tobą, co zechce? – Chłodny śmiech, przeszył uszy gnojka. – Albo nie… – Szepnął i strzelił w dwa miejsca, przez co chłopak wpierw chciał krzyczeć, ale uniemożliwiła mu to kulka, w która zadała mu cios w struny głosowe. Drugie miejsce było między jego nogami. Tak… Oberwał w przyrodzenie! – I to było by na tyle… – Rzucił pogardliwie, w kierunku Justina.

Kaskada czerwonej krwi wylała się potokiem z przestrzelonego gardła i tak samo było z penisem. Oj! To straszne! Będzie zdychał przez kilka następnych godzin. Adam zrobił fotkę umierającemu w bólach chłopakowi i wyszedł z balkonu. Rzucając mu jeszcze jeden strzał na odchodne, od tak prosto w serce. By się jednak nie męczył. Poza tym w każdej chwili mógł, ktoś go uratować.

Schował broń i wyszedł tylnej kieszeni spodni wyjściem, nie dotykając niczego. Tak… Wszystkie drzwi były albo wyjęte, albo wyłamane… Tego nie wiedział, ale i tak miał pewność, że wszyscy na tej imprezie zdechną. Jeden, po drugim. Wystarczyła naprawdę niewielka dawka, tego białego proszku, a wszyscy ludzie znajdujący się na imprezie, zostaną zabici. Ten proch jest niewykrywalny i zabija on w przeciągu jednego miesiąca. Będzie to wyglądać jak krwawa gorączka. Adam wiedział to. Sam stworzył te mieszankę. Nie była ona jednak zaraźliwa.

Nikt go nie widział. Jego spokojne kroki odbiły się głuchym echem w salonie, gdy go opuszczał…

Jadę po ciebie Tommy…

***

Bill, cały zadrżał. Rozchylał usta, co chwila. Adam był wściekły. Miał minę pod tytułem. „zaraz z gniesz”. Nagle na Adama rzuciła się kupka „nieszczęścia”, zwana Tommym. Adam puścił gardło mężczyzny i uśmiechnął się czule do blondyneczka.

-          Idź do samochodu, ja muszę tutaj, coś załatwić… – Uśmiechnął się lekko stronę kotołaka. Chłopak spojrzał to na niego, to na Billa. On chyba nie chce go zabić…?! Przemknęło przez myśli chłopaka. Adam miał furię w oczach, wpatrując się w Billa.

-          Nie rób mu krzywdy… – Sam nie wiedział, kiedy to zdanie wyszło z jego ust. Oczy obojga mężczyzn otwarły się szeroko, ze zdziwienia.

…******…

Tutaj wygląda jak mafios, a bynajmniej według mnie ^^..